Jurnalımızın bu sayında nəzəri-fəlsəfi məsələlərlə yanaşı, fəlsəfənin tətbiqi tərəfinə, yaşam fəlsəfəsinə, fəlsəfi həqiqətlərin aktual həyata daşınmasına və bu missiyanın həyata keçirilməsində ədəbiyyatla sıx əlaqə imkanlarının araşdırılmasına daha çox yer verilir.

İnsanı idarə edən onun düşüncəsi və hissiyyatıdır. Müx­tə­lif insanlarda bu iki komponentin nisbəti də müx­təlif olur. Kim isə hər şeyi ölçüb-biçir, başqası daha çox duyğusal olur. Kim isə hər işdə məhz fayda axtarır, baş­qa­sı gözəlliyə daha çox üs­tün­lük verir və s. Təəssüratdan çıxış etmək, qəlbi­nin hökmü ilə iş gör­­mək Şərq­də yaxşı hal sayıldığı halda, Qərbdə bir çatış­maz­lıq ki­mi dəyər­lən­di­rilir. Hər şeyə ani reaksiya verməkdənsə, ölçüb-biç­mək, qə­ra­rı ağıl süz­­gəcindən keçirmək daha düzgün sayılır. (Yeri gəl­miş­kən, biz­də də «yüz ölç, bir biç» hikməti yaran­mış­dır. Lakin təəssüf ki, əmə­li fəaliy­yət­də bunu nəzərə alanlar az­dır. Qərbdə isə bu hikmət ictimai şüu­ra, men­talitetə daxil ol­muş­dur). Lakin Qərbdə pozitivizm və praq­ma­­tizm­lə ya­na­şı, ek­zis­­tensialist yanaşma da vardır ki, bu yanaşmaya gö­rə hadisə­lə­rin özü və ya məntiqi dərki yox, ancaq emosional ya­şan­tı­sı hə­qiqi möv­cudluq­dur.

İnsanların ixtisas fəa­liyyəti maddi istehsal və ya xidmət, elm və ya mədəniyyət, yaxud istənilən başqa sahədə olmasından asılı ol­maya­raq, ən çox əqli və əməli biliklərə, peşə vər­dişlərinə əsaslanır. Bu­nunla yanaşı, hər bir insan təbi­ətə, ətrafındakı ha­di­sə­­lərə, ünsiyyətdə olduğu insan­lara müəy­yən estetik müna­sibət bəsləyir. O, hadisə­lərdən təsir­lənir və təəssüratlarını hansı isə for­­ma­larda ifadə etməyə çalışır. Bədii təfəkkür də, bədii yara­dı­cı­lıq da gerçəkliyin estetik dəyər­lən­diril­məsi prosesində ortaya çıxır.