Qloballaşma dövründə yaşayırıq və o sadəcə iqtisadi və ya ekoloji aspektlərdə deyil, ideoloji səpkidə də böyük təbəddülatlarla müşaiyət olunur, ədəbiyyat və fəlsəfədən də yan keçmir. 

Mədəniyyətlərin/sivilizasiyaların savaşından çox yazilib, bəs fəlsəfə ilə, ədəbiyyatla, sənətlə müharibə necə, mümkündürmü?!  

Yox, biz milli ədəbiyyatlar və ya fəlsəfələr  arasında bir yarışmadan, birincilik uğrunda mücadilədən/savaşdan bəhs etmirik; söhbət  ədəbiyyatın başqa yöndəki müharibələr üçün bir vasitəyə çevrilməsindən gedir. Bir zaman böyük Cavid “Toplar gurlayanda ədəbiyyat susur” deyirdi... Çünki o vaxt yeni qlobal təcavüz planları hələ işlənib-hazirllanmamış, topdan-tüfəngdən daha qorxunc silaha çevrilməmişdi.  

III Dünya müharibəsi olsa, bunun bəşəriyyət üçün nə ilə nəticələnə biləcəyini dərk edən böyük dövlətlər, xüsusilə nüvə silahı olan ölkələr öz aralarında müharibədən çəkinir və güclərini ancaq zəiflərin üzərində sınayırlar. Amma təhlükə mənbəyi ancaq nüvə silahıdırmı? İş burasindadır ki,  qloballaşma şəraitində müharibələrin də xarakteri dəyişir, daha doğrusu, yeni-yeni  formaları meydana gəlir: bioloji, psixixoloji, genetik-ekoloji və informasiya müharibəsindən tutmuş, ta-a zehinlərin yönləndirilməsinə; təhsil sisteminə, kütləvi ədəbiyyata, kino və tv filmlərinə qədər. Maraqlısı isə budur ki, zehni cəhətdən geri qalmış xalqlar bu müharibəyə nə vaxt, necə cəlb olunduqlarından, təcavüzə necə məruz qaldıqlarından heç xəbər də tutmurlar. Ən azından ona görə ki, diqqət, maraq və fikirlər özü də başqa səmtə yönləndirilmiş olur.